Voor Eurovisie bezoeken we het Verzetsmuseum tijdens de persviewing, enkele dagen voor de heropening. Dit doen we in gezelschap van accountmanager Projectstoffering Harry Buscher van De Projectinrichter en Technisch-commercieel adviseur René van der Jagt.
Na ontvangst door persvoorlichter Peter Rosendaal krijgen we tijdens een presentatie alle ins en outs te horen over de 'fonkelnieuwe tentoonstelling', zoals het in de persmap heet. Een belangrijke voorwaarde voor het volledig vernieuwde museum was toegankelijkheid voor elke bezoeker. Dit komt dan ook overal in de expositie tot uiting. Zo is op beeldschermen met videopresentaties een gebarentolk in het beeld geïntegreerd en 'voelobjecten' om te betasten, zijn ook voor rolstoelgebruikers goed bereikbaar. Wat ons al direct bij binnenkomst opviel, zijn de geleideroutes voor blinden en slechtzienden, op de lichtgekleurde Marmoleum Fresco-looproute. Deze profielen werden aangebracht door het gespecialiseerde bedrijf TG Lining. Harry Buscher van De Projectinrichter ziet ze vandaag ook voor het eerst.
'Een knap stukje werk', vindt Harry, 'die profielen zijn perfect geplaatst.' Opvallend genoeg blijken de geleideroutes mooi bij het vloerontwerp te passen. 'Ze doen er beslist geen afbreuk aan en dat is best bijzonder', vervolgt Harry. 'Dat moest ook wel, want onze mensen hebben heel nauwkeurig gewerkt om de vloervakken en -banen mooi op maat te maken, in zes tinten grijs en antraciet. Voor het installeren stonden de scheidingswanden nog niet, maar de schenkels, zeg maar de vloerkernen van de wanden, lagen er al wel. Vanuit daar is heel precies gemeten en gesneden om perfect volgens het ontwerp uit te komen nadat de wanden eenmaal waren geplaatst.'
En dat is prima gelukt, mogen we vaststellen. De diverse ruimten in de tentoonstelling hebben allemaal hun eigen sfeer, licht en kleur. Ze worden met elkaar verbonden door het lichtgrijze looppad. Alle banen en vlakken Marmoleum zijn zonder lasnaad strak tegen elkaar geïnstalleerd. De maatvoering is perfect. 'Dat kun je aan de mensen van De Projectinrichter wel overlaten', zegt Technisch-commercieel adviseur René van der Jagt. 'Dit is echt hoogwaardig vakwerk. Moet je bijvoorbeeld die strakke versteknaden eens zien.' Harry hoort het tevreden aan. 'Je wilt zo'n mooi vloerontwerp in zo'n bijzonder gebouw natuurlijk perfect uitvoeren', zegt hij. 'We hebben dan ook veel aandacht besteed aan de basis, door de ondergrond optimaal voor te bereiden. Onder het oude linoleum lag een zand-cementdekvloer. Eventuele scheurtjes daarin hebben we gerepareerd met
945 Europlan Solid. Vervolgens hebben we de vloer voorgestreken met 044 Europrimer Multi en geëgaliseerd met 924 Europlan Hybrid , die we machinaal hebben verpompt. De samenwerking met onze opdrachtgever, OM Bouwgroep uit Zaandam, is heel soepel verlopen.' Een ander onderdeel waar Harry veel tijd, voorbereiding en aandacht aan spendeerde, was het banenplan. 'Dat vergde behoorlijk wat rekenwerk, passen en meten. Ga maar na: hoeveel meter neem je van welke rol Marmoleum, voor welke baan en welk vlak? En dat in zes kleuren. Het was een flinke puzzel, maar we zijn er mooi mee uitgekomen.'
Dan komen we Maaike Stevens tegen van Ilona Larijsse Creative Design Studio, het bureau dat de nieuwe tentoonstelling ontwierp, inclusief het vloerenplan. 'De geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog is bekend, maar het museum vertelt het verhaal nu op basis van honderd persoonlijke verhalen. We hebben de ruimte verdeeld in zes tijdsvakken en naarmate je verder 'in de oorlog komt', via het centrale looppad, wordt de sfeer steeds grimmiger. Dat zie je terug in de belichting van objecten, maar ook in het kleurgebruik op de vloeren en wanden.'
Maaike vertelt ook over de uitdaging om er een volledig toegankelijk museum van te maken. 'We hebben dingen letterlijk in de praktijk getest. Voor een rolstoel houd je in je ontwerp bijvoorbeeld rekening met een draaicirkel van 1 meter 20, maar dan bleek bijvoorbeeld dat een rolstoelgebruiker daar door zijn behendigheid meer dan genoeg aan had.' Dan de vraag wat zijzelf van de vloer vindt, of deze er zo is uitgekomen als in het ontwerp bedoeld. 'Hij ligt er echt heel strak in', zegt ze. 'Toen de vloerafwerking klaar was en we gingen inrichten, was het Marmoleum netjes afgedekt met stucloper om het te beschermen. Toen die ervanaf ging, had ik wel even een wowgevoel.'
Tot slot lopen we nog een ronde langs de diverse museumruimten, (klank)beelden en objecten. We zijn gekomen voor de vloer, maar onze blik wordt als vanzelf getrokken naar wat er allemaal wordt getoond. De persoonlijke verhalen en bezittingen geven een gezicht aan de beklemming en naargeestigheid van een land onder bezetting en wat zoiets met mensen doet. Met slachtoffers en met daders, al is die scheidslijn niet altijd even duidelijk te trekken, zo luidt een van de boodschappen aan de bezoeker. Een bezoek aan het vernieuwde Verzetsmuseum in Amsterdam is in meerdere opzichten meer dan de moeite waard.