Het is 9.00 uur, een nieuwbouwwijk in Heerhugowaard. Technisch-commercieel adviseur Erik Schutte is op deze vrije vrijdag speciaal van de camping gekomen om bij het interview te zijn. ‘Helemaal niet erg. Zo vaak zien we elkaar niet’, zegt hij. Hij bedoelt werkvoorbereider Bruno de Vries, zijn directe contactpersoon bij Martijn de Wit Vloeren. ‘Dit is een mooie en loyale klant. Daar kom ik graag even voor over.’
Martijn de Wit Vloeren bestaat dit jaar 25 jaar. Een periode waarin het zich heeft ontwikkeld tot leverancier van high-end vloeren, vooral voor de particuliere markt. ‘We doen ook wel projecten’, zegt Bruno de Vries, ‘maar de particuliere markt past gewoon goed bij ons. We zijn geen rammers, geen metermakers. In de projectmarkt speelt tijdsdruk vaak een negatieve rol, net als prijs. Wij maken liever een mooi compleet product, netjes afgewerkt met de beste materialen. Daarom werken we ook het liefst met één systeem van egalisatie, lijmen en primers van Eurocol.’
Vaste zzp’er Kees Ket gaat in Heerhugowaard beginnen met het leggen van pvc-stroken in visgraatpatroon. Hij is een van de vaste groep zzp’ers, stuk voor stuk vakmensen, die men per klus kan inzetten. ‘We hebben een stoffeerder die nog met de hand lopers kan innaaien’, vertelt Bruno, ‘maar ook jongens die juist weer goed zijn in het oplossen van allerlei gekkigheid als we op het werk komen. We komen in de bouw steeds vaker slechte constructievloeren tegen, tegenwoordig ook vloeibare zandcementvloeren, die zijn echt een drama. Of verzande vloeren en dekvloeren die ongelijk zijn.’
Hij vertelt dat de jongens altijd minimaal drie millimeter egalisatie smeren. ‘Wat heb ik eraan als de vloer ongelijk is en we terug moeten om te herstellen? Dat vind ik negatieve energie. We gaan voor nul procent klachten en dat lukt aardig. Kijk, het is vervelend als we eerst moeten herstellen wat een ander niet goed heeft gedaan, maar uiteindelijk worden wij erop aangekeken als het eindresultaat niet goed is. Ze zouden wat dat betreft beter het Duitse systeem kunnen aanhouden. Daar is iedereen verantwoordelijk voor zijn eigen laag. Dus zorg je er wel voor dat het oké is.’
De vloer in Heerhugowaard is trouwens goedgekeurd en Kees Ket kan meteen aan de slag. Wij rijden ondertussen naar Schagen, waar de hoofdvestiging van Martijn de Wit Vloeren staat. Het bedrijf heeft sinds enige tijd ook een vestiging in Oostzaan, in het pand van Piet Boon. In de showroom, waar ook gordijnen en shutters worden tentoongesteld, gaat ons gesprek verder. ‘Zolang ik me kan herinneren, werken we met Eurocol-producten, dus zeker vijftien jaar’, zegt Bruno. ‘En nooit gezeur, hè. Nooit een probleem.’ Hij kijkt naar Erik. ‘Weet jij er eentje?’ Ze kunnen alleen een voorval bedenken waarbij vergeten was een vochtscherm aan te brengen.
‘Ik zie Erik als vraagbaak. We hebben vooral telefonisch contact. Maar als er echt iets is, komt hij langs, gaan we samen naar een klus en schrijft hij een advies. En dat neem ik dan klakkeloos over. Omdat ik weet dat het goed is.’ Volgens Erik komt dat ook omdat Bruno de Vries, van oorsprong meubelmaker met veel verstand van lijmen, technisch goed is onderlegd. ‘Hij weet veel over de producten, heeft veel voorinformatie,’ zegt Erik. ‘Dat is wel eens anders. Soms moet ik echt stap voor stap een werkwijze uitleggen, maar dat is bij Bruno echt niet nodig. Als hij belt, weet ik dat er echt iets aan de hand is. Ik zeg weleens: stel dat ik wegga bij Forbo Eurocol, wat ik helemaal niet van plan ben trouwens, dan kan hij zo mijn baan overnemen.’