‘Ik ben begonnen bij Carpetland’, vertelt hij, als we een plekje hebben gevonden in de bouwkeet. ‘Ik heb er geleerd marmoleum te leggen en een natuurproduct aan te voelen: de juten ondergrond van marmoleum en de werking daarvan op luchtvochtigheid.’ Zijn vader was ook stoffeerder, dus zo rolde hij erin. Hij volgde de stoffeerdersopleiding aan wat toen nog Het Gildevaart heette (tegenwoordig het Tech College Nieuwegein). ‘We zaten er destijds met een mannetje of tien, vijftien.’ En ook nu wordt het stokje doorgegeven. Zijn eigen zoon Terrence is pas zestien, maar loopt al mee bij het werk van Ron. ‘Hij doet het goed’, zegt hij. ‘Ik ben niet zo scheutig met complimenten, maar ik was echt flabbergasted.’
Vanuit de vakopleiding kon Ron nog verder leren, maar hij koos ervoor om aan de slag te gaan. ‘In het begin vlieg je overal naartoe. Je pakt alles aan. Ik heb in die tijd veel dingen gezien waarvan ik toen al dacht: dat kan beter. Later ben ik vier jaar projectleider geweest en heb ik ook de andere kant van het vak meegemaakt, de administratie, de offertes. Al die ervaring kon ik gebruiken toen ik voor mezelf begon, nu een jaar of tien geleden.’
Zijn eerste klus was niet mis: 12.000 m² leggen in het Mercure Hotel in Amersfoort. En nog 100 woningen erachteraan. ‘Ik heb geen spijt van de beslissing om voor mezelf te beginnen. Natuurlijk is het een stap, maar ik hoef alleen nog verantwoording aan mezelf af te leggen. Ik heb zelf de touwtjes in handen en die vrijheid vind ik heerlijk. Het is niet meer doorknallen, maar eerst zorgen dat alles goed gepland is, zodat je efficiënt kan werken.’
Bij de gloednieuwe school in Spakenburg, waar hij door het hele pand pvc-stroken aan het leggen is, kun je goed zien wat hij bedoelt. Overal staan pallets en stapels met Eurocol-producten al klaar op strategische plekken. Hij gebruikt de 540 Eurosafe Special, een lijm met een kortere open tijd dan de 640 Eurostar Special. ‘Ik kies daar expres voor, zodat een vloer weer snel begaanbaar is, ook voor de andere jongens die hier rondlopen.’ Communicatie is in dat geval belangrijk. En ook daarvan krijgen we meteen een voorbeeld. ‘Kan ik hier doorheen?’, vraagt iemand. ‘Moet even wat opmeten.’ Ron knikt.
‘Goede afspraken op de bouw zorgen ervoor dat iedereen efficiënt kan werken. Je rotzooi opruimen is daar ook onderdeel van. Ik hou van schone bouwplaatsen. Als je aan het eind van de dag opruimt, kun je de volgende dag meteen beginnen en heeft niemand anders last van jouw troep. Gelukkig kiest een aannemer vaak dezelfde partijen, dus iedereen hier voelt zich prettig bij een nette werkomgeving.’ Het afval wordt bovendien gescheiden ingezameld. Snijafval gaat in zakken en wordt gerecycled, karton gaat in een container en wordt ook weer opnieuw verwerkt. ‘Duurzaamheid is belangrijk’, vindt Ron, ‘maar het moet wel iets opbrengen.’ ‘Onze emmers zijn gemaakt van gerecyclede kunststof’, vult Technisch-commercieel adviseur Wim de Pee aan.
De Spakenburger basisschool noemt Ron een hoogwaardig gebouw. En zo ziet het er ook uit, zelfs in de bouwstaat waarin het nu verkeert. ‘Er wordt gewerkt met verschillende kleuren en producten’, zegt hij. ‘In het midden van de hal komt een grote cirkel. Dat maakt het een mooi project.’ Andere mooie projecten? ‘Ik heb een casino van Van der Valk gestoffeerd met printtapijt met een patroon. Gedetailleerd werk is het mooist.’
In Elst heeft Van de Pol Projectstoffering een kleine ‘functionele’ showroom met magazijn. ‘Ik doe voornamelijk projecten’, zegt hij. ‘Met particulieren botst het weleens. Die hebben op internet rondgesnuffeld en weten dan precies wat ze willen. Als ik dan iets anders adviseer, omdat hun keuze bijvoorbeeld bouwkundig niet de beste oplossing is, willen ze dat niet begrijpen. Voorbeeld? BetonDesign. Ziet de klant op internet een vloer van BetonDesign, dan willen ze precies dezelfde vloer. Dan kan ik wel uitleggen dat het handwerk is, maar de consument staart zich blind op dat perfecte plaatje. Terwijl elke vloer of wand in de praktijk anders is. Dan is het soms handig dat je kan terugvallen op je leverancier.’ Wim de Pee knikt. ‘Van een fabrikant nemen ze eerder iets aan dan van de uitvoerder. Je bent vaak de bevestiging voor de eindgebruiker. En dat is voor Ron prettig. Technisch advies heeft hij niet vaak nodig, maar hierin kan ik hem bijstaan.’ ‘Maar als ik wél een vraag heb’, vult Ron aan, ‘heb ik meestal dezelfde dag antwoord. Als ik me goed voel bij een leverancier, ben ik loyaal.’